Hikaye Serisi - 2
Annem evi terk etmişti. Babamla kanepeye karşılıklı oturmuş sessizliğin sorunumuzu çözmesini bekliyorduk. Göz göze gelmekten korkuyor, ilk kim konuşmaya cesaret edecek bilemiyorduk. Neden gitsin ki, diye sorup duruyordum kendime. Eminim babam da aynısını yapıyordu. Ortaokula giden kız kardeşim kendi anahtarıyla içeri girdi. Olanlardan habersiz odasına gitti. Deren odasında günlük kıyafetini giydikten sonra yanımızdan geçip mutfağa gidiyordu ki, “Nereye gidiyorsun?” dedim. “Annemi öpmeye ve kurulacak sofraya yardım etmeye.” Babam duygusal bir sesle, “Yok. Annen yok artık,” dedi. Deren ağlar, üzülür diye düşünüyordum ki, “Sonunda gitti. Gitmesin diye o kadar uğraştım ki. Sarıldım, öptüm, yardım ettim. Başaramadım işte.” Babam kulaklarına inanamadı. Oldukça sinirlendi. “Demek sen biliyordun annenin gideceğini. Neden söylemedin o halde? Onun için mi hiç şaşırmıyorsun?” Babamın bıraktığı yerden ben devam ettim. “Sen nasıl bize söylemezsin? Bu işin şakası mı olur?” dedim Deren’e....
Yorumlar
Yorum Gönder