Dost Yüz

Annesinin her okul dönüşü Kader’i karşıladığı yerde, bu kez Kader bekliyordu üvey annesini. Üzeri çiğ damlaları gözlerle. Ölüm yıldönümü olmadan, acısı soğumadan annesinin kokusunu unutturacak, onun yerini alacak biri geliyordu eve. “Kim bilir nasıl biriydi?” düşündükçe annesinden başkası gelmiyordu aklına. Koyamıyordu başkasını onun yerine. Sığdıramıyordu ondan başkasını kalbine. Birazdan araba kapıya yanaşacak, onun için yeni bir sayfa açılacaktı. İçinde annesinin olmadığı bir sayfa. Karabulutlar üzerine çöktü. Yağmur hafiften çiseliyor; ama Kader beklemeye devam ediyordu. Yağmur değil,   içine akıttığı gözyaşlarıydı onu ıslatan. Akşamın hafif karanlığında önce farlar aydınlattı sokağı. Tek araç, kimsecikler yok. Gelinlik yok. Otomobil durduğunda Kader’in kalbi de duracaktı. Açıldı aynı anda kapılar. Sönünce farlar elinde küçük bir el çantasıyla belirdi Asude. Duraksadı her ikisi de. Aslında babasına söz vermişti gidip sarılacaktı öz annesine sarılır gibi. Olmadı. Ne Kader ne...

Henüz sanayileşmenin ulaşmadığı, tarıma dayalı ekonomisiyle ayakta kalmaya çalışan, herkesin birbirini tanıdığı, yeşilin betona yenilmediği küçük, şirin bir kasabada yaşıyordum. Benden bir yaş küçük; ama aynı sınıfa gittiğimiz bir kız kardeşim vardı. Annem tipik bir ev hanımıydı. Babamsa kasabadaki nadir devlet memurlarındandı. Evden işe, işten eve kimsenin etlisine-sütlüsüne karışmazdı, babam. Liselere geçiş sınavına hazırlanıyorduk. Annem yaşadığı sıkıntıları biz yaşamayalım diye üzerimize çok titrerdi. Babam belki de bunu fark ettiğinden fazlaca bizi ders konusunda sıkıştırmazdı. Kasım ayı veli toplantısında annem okulda öğretmenlerimizden bilgi alıyordu. O bilgi alırken kardeşimle kapı aralığından gizlice konuşulanları dinliyorduk. Birçok öğretmenimizi duymasak da kulaklık kullanan Matematik Öğretmeni Ceyda Hanım’ı yüksek sesle konuştuğundan rahatlıkla duyabiliyorduk. Her şey buraya kadar normaldi. Az sonra duyacaklarımın hayatımı bu kadar değiştireceğini nereden bilebilirdim? ...

Umutlarımıza tutsak yaşıyor; sevmeyi, sevilmeyi, kucaklaşmayı, tebessümü, çoğu zaman baharımızı mühürlüyoruz; Tez olgunlaşıp erken hasat ediliyor,  hayıflanıyoruz geçen zamana. Gözlerim düne hasret, satsam malvarlığımı alsam, alabilsem baharımı. Ne güzel olurdu mevsim gibi bir ömür sürseydim: Baharım bahar, yazım yaz, hazanım hazan, kışım kış olsaydı. 2012 Ağustos ayı. Üç yılını dolduran babamın yine tayini çıkmıştı. Her üç yılda bir, yer değiştirdiğimizden hepimiz buna alışmıştık. Hepimiz dediğim annem, babam, babaannem ve ben. Bingöl’de geçen acı tatlı günlerin ardından İzmir Menderes’e gidecektik. Heyecanım ikiye katlanmıştı. Hem denizi görecek hem yeni arkadaşlar edinecektim. Buraya tayin olmamızın nedeniyse babaannemin tam teşekkülü bir hastanede tedaviye ihtiyaç duyuyor olmasıydı. Zaman bu su misali aktı. Babamın yeni iş yerine benim de yeni okuluma başlayacağımız gün gelip çatmıştı. Menderes dinginliği, yeşili koruyan doğasıyla şirin bir ilçeydi. Okulun ilk günü, ilk h...

Yükleniyor…

Yükleniyor…  

I. ÜNİTE: TÜRK DİLİ VE EDEBİYATINA GİRİŞ   1. EDEBİYAT – FELSEFE İLİŞKİSİ §   Bu iki faaliyetin temel ortak noktasında insan olmasıdır. Biri insanın “düşünme” melekesi ile ilgili biri de “yaratma” melekesi ile alakalıdır. §   Diğer bir ortak noktası ise dil üzerine inşa edilmiş olmasıdır. Tabi dili kullandıkları konuları başkadır. §   Bir şairin veya yazarın yazdığı eserlerde duygu ve düşünsel §    aktarılacağından uzaktan da olsa felsefe ile alakalıdır. Bu yüzden de edebiyat ve felsefe birbiriyle sıkı bir ilişki içerisindedir.   2. EDEBİYAT – PSİKOLOJİ §   Bilim olarak psikoloji ortaya çıkmadan önce de sanatçılar duyarlılığı ve sezgisi edebi eser öznesi olarak psikolojiyi farklı derecelerde kullanıyordu. §   Bilim olarak psikolojinin saptanması Freud ile başlar. §   Edebiyat ve Psikolojinin en genelleştirilmiş ortak öznesi insanın bütününü ele almasıdır. Fakat yine de bu iki dal insanın farklı noktalarına değin...